Marijke Kwant

Oudhoornse Kerk, Alphen aan den Rijn

​

​

Levensadem

 

Als vrijzinnige christenen denken wij, de gemeente van de Oudshoornse Kerk, veel na over de vraag hoe wij God zien en zijn zo dus altijd op zoek naar een beeld van God.

Het beeld van de Drie-eenheid met God als Vader, Jezus als zoon en de Heilige Geest als derde persoon zegt ons doorgaans weinig. Met die beelden hebben we niet zoveel meer.

In onze zoektocht naar wie God is en hoe God voor ons is, komen we vaak uit bij een kracht die ons bemoedigt en inspireert en die zich in en door mensen manifesteert.

Zo lezen we met elkaar ook de verhalen uit de Bijbel als verhalen over mensen die God op één of andere manier in hun leven hebben ervaren. Verhalen die ons een weg wijzen naar hoe we in het leven kunnen staan, geïnspireerd door goedheid, liefde en medemenselijkheid.

 

God is Geest, zegt Jezus in het verhaal van de Samaritaanse vrouw tegen haar.

Een geest die ons mensen bemoedigt, inspireert en steunt in ons leven.

Met Pinksteren vieren we dat God die zelf Geest is, van zijn Geest uitdeelt aan de mensen, zodat mensen door die Geest worden geïnspireerd en aangemoedigd. Aangeblazen zou je ook kunnen zeggen.

Het lied van Marijke de Bruijne (Liedboek 691) zegt:

​

De Geest van God waait als een wind

op vleugels van de vrede,

als adem die ons leven doet,

deelt ons een onrust mede

die soms als storm durft op te staan,

geweld en kwaad durft tegengaan,

een koele bries die zuivert.

 

Het lied bezingt dus Gods Geest als “de adem die ons mensen doet leven” zodat we tot ons recht komen en de mens kunnen worden zoals we door God bedoeld zijn en omdat we anders verpieteren.

Zo is de Geest de levensadem die de mens doet leven. Een levensadem door God geschonken, waardoor Gods kracht in mensen werkt en ons leven draagt.