Martha Verstoep

de Rank, Montfoort

​

​

Pinksteren         Levensadem

 

Als wij de uitdrukking “Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen…” gebruiken, willen we daarmee aangeven dat iets nooit zal gebeuren.

Toch is dat al wel gebeurd: Pasen en Pinksteren op één dag! Meer dan eens zelfs!

 

Ik denk aan wat er voor de Schepping vooraf ging: de aarde was woest en doods, maar Gods Geest, Gods adem zweefde over de wateren! Verwachtingsvol, hoopvol: leven is mogelijk omdat God zijn levensadem geeft!

Ik denk ook aan het visioen van Ezechiël, van de dorre doodsbeenderen. De hoop is vervlogen bij de Israëlieten in ballingschap. Het leven is eruit. Maar God doet ze weer opstaan en geeft hen zijn levensadem geven, zodat ze leven kunnen!

 

Pasen en Pinksteren vallen ook op één dag in het evangelie naar Johannes.

Op de dag van de opstanding komt Jezus in het huis waar de leerlingen zich teruggetrokken (opgesloten)  hebben. Angstig, verslagen en verward zitten ze bij elkaar.

Verslagen, vanwege de dood van hun Heer, Jezus. De hoop vervlogen.

Angstig, omdat ze niet zeker zijn van hun eigen leven. Zullen de vijanden van Jezus ook hen ombrengen? Als en verslagen vogeltje, meer dood dan levend.

Verward, vanwege het bericht van Maria: “Ik heb de Heer gezien”. Maar wat moet je met de boodschap, als de hoop vervlogen is en het leven eruit?

 

Om de betekenis van zijn opstanding aan de leerlingen uit te leggen komt Jezus ook naar hen toe. Hij wenst hen zijn vrede toe: rust in alle onrust en verwarring!

En Hij blaast zijn adem over hen uit: levensadem! Hoop, nieuw leven! De leerlingen kunnen met Jezus opstaan en de wereld intrekken om te getuigen van God die leven geeft!

 

Pasen en Pinksteren op één dag.

In een tijd waarin alle hoop vervlogen en het leven eruit lijkt, brengt God ons tot leven en zet ons in beweging.

De dood overwonnen, is er leven mogelijk door de levensadem die God over mensen uitblaast.

Alle reden om hoopvol uit te zien naar, en te zingen van de Toekomst die Gods ons schenkt, nu al!

Zoals verwoord door Sytze de Vries in “Zolang wij ademhalen”, laatste couplet (Lied 657: 4)

​

Ons lied wordt steeds gedragen door vleugels van de hoop.

Het stijgt de angst te boven om leven dat verloopt.

Het zingt van vergezichten, het ademt van Uw Geest.

In ons gezang mag lichten het komend bruiloftsfeest.

​

 

Omdat ik het graag met liederen zeg, nog een lied van Huub Oosterhuis (Lied 694), als een bede voor ons allemaal!

​

Dat wij volstromen met levensadem
en schreeuwen eindelijk geboren.

 

Dat wij volstromen met levensadem
en lachen eindelijk geboren.

 

Dat wij volstromen met levensadem
en weten eindelijk geboren.