Henk Wit

Kapel Weddesteyn, Woerden

​

​

Op een mooie 'Pinksterdag'

 

Het is zondag. Het kruis op het karakteristieke witte klokkentorentje van Kapel Weddesteyn  schittert me tegemoet. Als leken-voorganger heb ik de beurt om voor te gaan in de woord-en-communie-dienst. Ik zet mijn fiets tegen het hek. Ik kijk om me heen. De wind ruist en een merel zingt. Rimpels bewegen over de vijver op het zorginstellingscomplex.

​

Het lijkt wel of  de zondags-heiliging hier nog bestaat. Voor een raam op de 4de verdieping staart een man voor zich uit. Het infuus boven zijn rolstoel bungelt mee als hij naar beneden zwaait. Het kapelklokje klinkt. Hij is zichtbaar blij als Weddesteyn wat meer gaat leven. Vrijwilligers komen gearmd of rolstoelen-duwend naar de kapel.  Ook Henk, die wat voor weer het ook is, zich graag naar buiten laat rollen. Ontroerend hoe hij verwonderend kijkt naar de lucht, de vogels, de wind, het gras, de bloemen en de bomen! Als ik Henk zo weer op zie leven door die alledaagse verschijnselen, dan is dat voor mij het Pinkster-verhaal. Zoals door het huis waar de apostelen bijeen waren uit de hemel een hevige wind waaide, zo zie ik Gods Geest hier op Weddesteyn  zijn sporen trekken.

 

Een spoor van een goddelijke werkelijkheid die achter de alledaagse dingen schuilt. Een mysterieuze wonderlijke kracht  die de kapelgangers met hun pijn en verdriet weer elke zondag weer extra levensadem geeft ! En eigenlijk iedere zondag hun pinksteren blijven vieren !

​

(Henk Wit is lekenvoorganger in Kapel Weddesteyn)