Mijn gedachten gaan uit naar een werk waarin ‘vuur en vlam’ niet zo letterlijk en in al zijn hevigheid te zien is, maar juist als een altijd aanwezig ‘gloeien’ (dat van tijd van tijd in geestdrift opvlamt) zichtbaar wordt gemaakt.

​

Vuur kan vernietigen, maar ook anders bezien reinigen, overbodige ballast opruimen en opnieuw tot leven wekken (as geeft immers zeer vruchtbare grond, waarin kan ontkiemen, opkomen, herrijzen). In een eeuwigdurende cyclus bewegen wij mee met onze levensseizoenen. Er is vruchtbare bodem nodig om te kunnen groeien of zo je wilt transformeren. Wanneer wij ons openstellen geeft ons innerlijk vuur geestdrift, intensiteit en richting aan ons leven, blijven wij ‘gloeien’ en ontvankelijk om van tijd tot tijd op te ‘vlammen’ en in wie wij zijn, wat wij doen licht en warmte te ontvangen dan wel af te geven.

Het imposante en toch in kleur bescheiden interieur van de Heilige St. Franciscuskerk in Oudewater maakt stil, maakt naar binnen keren en vormt in zichzelf een natuurlijke, inspirerende omgeving voor het stille immer aanwezige innerlijk ‘gloeien’.

Ik ben benieuwd hoe het thema en de eigenheid van het gebouw zich in het kunstwerk en de  toeschouwers kunnen ontmoeten.