Als Elly Veelenturf zelf haar werk moet omschrijven
dan komt ze met iets als: samengestelde objecten 
en reliëfs. Dat is een wel erg summiere omschrijving,
voor werk met zo’n duidelijk eigen, authentieke stijl.

​

Begin jaren negentig maakte Elly Veelenturf beelden
en reliëfs die door het materiaalgebruik robuust
oogden, maar die ook een poëtische, soms zelfs
fragiele uitstraling hadden. Ze gebruikte bestaande
elementen als pallets, stoelzittingen, filmblikken en andere voorwerpen uit het dagelijks leven, die ze combineerde met elementen van beton of gips.
Door de onderdelen uit de context van hun oorspronkelijke functie te halen en ze te gebruiken als deel van een samengesteld beeld, kregen ze een andere betekenis. Het loskoppelen van de betekenis is iets wat meer voor Elly betekent dan alleen het concrete.
Het is voor haar een soort van resetten; bekijk de dingen eens anders. Kijk eens verder dan je gebruikelijke comfortzone. Misschien is heel anders wel veel beter. Empathie voor anders.

Aanvankelijk werden eenvoudige, strakke vormen gehanteerd, later werden uiteenlopende, vaak organische vormen samengevoegd tot complexe, niet makkelijk te duiden beelden. Omdat Elly de gehanteerde materialen in hun bestaansvorm niet aantastte, niets weghaalde of toevoegde, leken veel van haar werken al geruime tijd te bestaan. De doorleefde huid en de slijtageplekken lieten een onbekende achterliggende geschiedenis zien.

De laatste jaren maakt Elly Veelenturf tafelobjecten, kleine beelden waarin bestaande elementen worden gecombineerd met nieuwe, zelf ontwikkelde delen. In deze werken is een rubberen of gipsen vorm het startpunt voor een beeld waarin bestaande vormen worden gecombineerd met nieuw ontwikkelde vormen.