Elizabeth Post

(Lutherkerk, Bodegraven)

 

 

Met het oog op Pinksteren

 

Stromen vluchtelingen, dwalend en zoekend, wanhopend en hopend.

Wat te doen, in welk land, door wie?

Oorlogen, wanneer houden ze op?

Bittere armoede, verborgen,

hoe moeten de maandelijkse lasten nu weer betaald worden?

Kinderen, lopend over straat, wat is hun toekomst, welke kansen krijgen zij?

Hoe schoon zal de aarde zijn, als zij volwassen zijn?

Mensen in pijn.

 

Hier in de stilte van het kerkgebouw

schijnt het zonlicht veelkleurig door de glas-in-lood-ramen.

Licht, komt het goed?

 

Zij zaten daar, schijnbaar overgelaten aan hun lot,

de discipelen, ten prooi aan twijfel.

Maar dan een wenk, een Gestalte, een Stem: ‘Vrede zij met jullie.’

Profetische visioenen vervuld.

 

Richting gevende woorden, alles te wonderlijk:

‘Blijf in de stad, tot jullie met kracht uit de hemel zijn bekleed.’

 

Zittend in die bovenkamer, misschien wel geknield,

horend een geluid als van een hevige windvlaag.

Vol makend hun hele wezen,

Licht als van vuurtongen, verzengend hun hart,

vervulling van de heilige Geest.

 

Je bent niet meer wie je was:

bevrijd en bekrachtigd,

geraakt en gezegend.

Licht, het komt goed.

 

Beelden van deze wereld, gedachten aan mensen.

De Geest, waaiend, hier en daar, dichtbij en veraf,

in het nu en in de toekomst,

in harten van mensen,

in wie je bent.

 

Pinksterlicht, het komt goed!

 

Amen.